Umawianie wizyt - kontakt telefoniczny: 604 378 770 ; 666 662 280

Leczenie choroby zwyrodnieniowej głównie zależy od tego, jak bardzo ta choroba u danej osoby jest zaawansowana i jakie dolegliwości ona sprawia. W początkowym etapie choroby wystarczającym sposobem leczenia może być stosowanie niesterydowych leków przeciwzapalnych czy to w postaci ogólnej czy miejscowej. W tej fazie choroby możemy się również wspomagać fizykoterapią, czyli zabiegami takimi, jak pole magnetyczne, czy krioterapia miejscowa, jednak ważnym elementem rehabilitacji są zawsze ćwiczenia, takie które pozwolą pacjentowi zachować jak najdłużej pełny zakres ruchomości stawu i które jednocześnie spowolnią rozwój zmian zwyrodnieniowych. Jeżeli to zawodzi, to najczęściej lekarz sięga po leki, które są podawane bezpośrednio do chorego stawu, np. kolanowego.

Przykładem takich leków są preparaty kwasu hialuronowego. Podawanie do stawu kwasu hialuronowego, czyli wiskosuplementacja, ma na celu lepsze odżywienie stawu, w tym lepsze odżywienie chrząstki stawowej, jak również zmniejszenie tarcia w kolanie, co powoduje, że ruch wewnątrz stawu jest gładszy. Dobrym sposobem podawania takiego leku jest stosowanie preparatów takich, które do stawu podaje się tylko raz. Jeżeli jednak i taka terapia jest zawodna, wówczas sięga się po leczenie operacyjne. Przykładem takiego leczenia może być oczyszczenie stawu w artroskopii, gdzie w sposób małoinwazyjny można wyrównać chrząstkę stawową i czasami wykonać mikrozłamania, czy jakąś inną formę rekonstrukcji chrząstki stawowej.

Czasami artroskopię można połączyć z zabiegami, które przywracają prawidłową oś kończyny i np. w przypadku operacji stawu kolanowego przy szpotawości stawu, wykonuje się osteotomię podkolanową, prostując w ten sposób staw i zmniejszając obciążenie na przyśrodkową chorą część kolana. Czasami pacjenci wymagają ostatecznie wstawienia nowego, sztucznego stawu, czyli dochodzi do wszczepienia endoprotezy stawu. Są różnego rodzaju endoprotezy. To, jakiego rodzaju endoprotezę pacjent będzie miał zastosowaną w czasie operacji, zależy przede wszystkim od tego, jak bardzo choroba jest zaawansowana, ponadto w jakim wieku jest pacjent i jakie są jego oczekiwania co do przyszłej aktywności fizycznej po takim zabiegu.