Umawianie wizyt - kontakt telefoniczny: 604 378 770 ; 666 662 280

Konflikt podbarkowy

Ciasnota podbarkowa to sytuacja, w której zmniejsza się odległość między guzkiem większym kości ramiennej, a wyrostkiem barkowym łopatki, często
w wyniku tworzenia nawarstwień kostnych na przednio-dolno-bocznej powierzchni wyrostka barkowego łopatki, a zwłaszcza w przypadku specyficznego typu budowy wyrostka barkowego (z nieco zagiętą ku dołowi przednią częścią). Ta sytuacja prowadzi do ocierania tkanek miękkich w przestrzeni podbarkowej, co skutkuje pogrubieniem ścian kaletki podbarkowej, a to z kolei jeszcze bardzie zwęża przestrzeń podbarkową. Przemieszczające się w zwężonej przestrzeni ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego, w wyniku ocierania o dolną powierzchnię wyrostka barkowego, może z biegiem czasu ulec uszkodzeniu.

Leczenie zachowawcze ciasnoty podbarkowej

W początkowym etapie trwania choroby udaje się zwykle uzyskać poprawę w wyniku rehabilitacji – niektóre zabiegi fizykoterapeutyczne mogą zmniejszyć obrzęk pogrubionych ścian kaletki podbarkowej. Istotne są również ćwiczenia ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta. Sporadycznie sięgamy po tzw. blokady sterydowe. Podanie sterydów do kaletki (najlepiej wykonane pod kontrolą USG) również zmniejsza obrzęk ścian kaletki, a poza tym działa przeciwbólowo. Wiele osób boi się „sterydów”, nie wiedząc jakie są tak naprawdę ujemne strony ich podawania.

Teoretycznie ich podawanie do stawu może niekorzystnie wpływać na chrząstkę stawową, ale raczej trudno spodziewać się istotnego negatywnego wpływu po jednorazowym ich podaniu, a poza tym przy chorobie zwanej ciasnota podbarkowa , lek podaje się do kaletki podbarkowej, a nie bezpośrednio do stawu. Wchłaniający się do krwi lek może teoretycznie wywoływać skutki ogólnoustrojowe. Trudno spodziewać się, że raz czy kilka razy podany lek wywoła osteoporozę, ale może przynajmniej przejściowo powodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi, czy stężenia glukozy we krwi, co dla osób zdrowych zwykle nie jest istotne, ale może mieć znaczenie w przypadku osób z nadciśnieniem tętniczym, czy cukrzycą. U tych pacjentów decyzje o podaniu sterydów należy podejmować szczególnie ostrożnie.

Zastosowanie USG w trakcie iniekcji pozwala zmniejszyć ryzyko wstrzyknięcia leku w ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego.

Leczenie operacyjne ciasnoty podbarkowej

Jeżeli prawidłowo stosowane leczenie zachowawcze nie przynosi efektu, to należy pomyśleć o leczeniu operacyjnym. Polega ono na tym, że do przestrzeni podbarkowej wprowadza się optykę artroskopową i narzędzia, którymi usuwa się kaletkę podbarkową, fragment wyrostka barkowego łopatki i często (przynajmniej częściowo) więzadło kruczo-barkowe. W ten sposób powiększamy przestrzeń podbarkową.

Postępowanie po zabiegu

Po zabiegu większe unieruchomienie nie jest konieczne. Zwykle stosujemy temblak na kilka dni – w okresie trwania bólu pooperacyjnego. Od pierwszego dnia po zabiegu rozpoczynamy ćwiczenia. Poprawę często daje się zauważyć już po około 2 tyg. od zabiegu. Rehabilitacja najczęściej nie przekracza 6 tyg., ale jeżeli jest nieodpowiednio prowadzona może dojść do powstania zrostów w przestrzeni podbarkowej, co może znacznie przedłużyć czas potrzebny do powrotu sprawności.