Umawianie wizyt - kontakt telefoniczny: 604 378 770 ; 666 662 280

Ze względu na charakter czy rozległość uszkodzenia czasami nie ma możliwości naprawy łąkotki.

Wówczas należy uszkodzoną część łąkotki usunąć, gdyż będzie ona uszkadzać chrząstkę stawową we względne krótkim czasie. Sam fakt usunięcia łąkotki nie oznacza, że na pewno w stawie rozwiną się zmiany zwyrodnieniowe. Zależy to od wielkości usuniętego fragmentu, wieku, aktywności fizycznej człowieka, czasu jaki upłynie od zabiegu (zmiany zwyrodnieniowe po usunięciu łąkotki rozwijają się powoli, zwykle w ciągu kilkunastu do około 20 lat).

U pacjentów młodych, aktywnych, po usunięciu większej części łąkotki ryzyko zwyrodnienia jest znaczne, dlatego warte rozważenia są inne możliwości rekonstrukcji łąkotki. Rekonstrukcji takiej można dokonać wszczepami kolagenowymi lub sztucznymi materiałami. Metody te są stosowane po częściowym usunięciu łąkotki.

Po całkowitym usunięciu łąkotki jej rekonstrukcja możliwa jest przy zastosowaniu przeszczepu allogenicznego (od zmarłego dawcy). Jest to dość duży i trudny technicznie zabieg. Po usunięciu resztek uszkodzonej łąkotki, w kości piszczelowej wytwarza się rynnę kostną, w którą wprowadza się bloczek kostny, do którego przymocowane są przedni i tylny róg przeszczepu. „Wolna” część łąkotki przyszywana jest do torby stawowej.