Ciasnota podbarkowa
21 grudnia 2018
Budowa anatomiczna stawu skokowego
21 grudnia 2018

Staw biodrowy  jest częstym problemem wśród wszystkich grup wiekowych pacjentów, niezależnie od płci. W związku ze złożoną anatomią i biomechaniką, diagnostyka patologii tego regionu stanowi wyzwanie dla każdegodiagnosty.

  1. łączy kość 2. miednicy i udową.

  2. powierzchnie stawowe: powierzchnia księżycowata (facies lunata) i głowa kości udowej (caput femoris)

  3. to staw kulisty panewkowy, III stopień swobody.

  4. ruchy: zginanie – prostowanie, odwodzenie – przywodzenie, nawracanie – odwracanie

Odpowiednie badanie stawu biodrowego i znajomość problemu, z którym zgłasza się pacjent jest ściśle związane ze znajomością anatomii.

Staw biodrowy składa się z panewki stawu, będącej częścią miednicy i usadowionej w panewce głowy kości udowej. Głowa kości udowej osadzona jest na szyjce kości udowej.

Staw biodrowy (łac. articulatio coxae) – staw kulisty tworzony przez głowę kości udowej oraz panewkę będącą częścią miednicy i usadowionej w panewce głowy kości udowej. Głowa kości udowej osadzona jest na szyjce kości udowej.

Panewka i głowa kości udowej pokryte są chrząstką, która razem z mazią stawową zapewnia gładki ruch w stawie. Miednica wokół panewki i kość udowa wokół szyjki połączone są torebką stawową, która zapewnia stabilność stawu, zapobiegając wypadnięciu głowy z panewki.

Oba elementy pokrywa chrząstka szklista, która umożliwia ruszanie stawem, a co najważniejsze pozwala to robić bezboleśnie i swobodnie. Anatomia stawu biodrowego umożliwia: odwodzenie, przywodzenie, zginanie, prostowanie i rotację. Ponadto wspierają go mięśnie i więzadła.

Część maziówkowa torebki odpowiedzialna jest też za produkcję mazi stawowej. Mięśnie wokół stawu zapewniają dodatkową stabilność podczas jego obciążania i umożliwiają ruch w stawie.

Więzadła:
  • głowy kości udowej (lig. capitis femoris) – obejmuje główkę stawową

  • biodrowo – udowe (lig. iliofemorale) – między kolcem biodrowym przednim dolnym a kresą międzykrętarzową. Wzmacnia przednią ścianę torebki.

  • łonowo – udowe (lig. pubofemorale) – między gałęzią górną kości łonowej a kresą międzykrętarzową. Wzmacnia przyśrodkową ścianę torebki

  • kulszowo – udowe (lig. ischiofemorale) – między trzonem i gałęzią kości kulszowej a kresą międzykrętarzową. Wzmacnia tylną ścianę torebki.

  • warstwa okrężna (zona orbicularis) są to włókna dokoła najwęższego miejsca szyjki

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *